Ds. Hoekstra 'Een kind is ons geboren'
Ds Hoekstra, predikant in de Capelse Hoeksteen schreef onderstaande mediatie op de website van de protestantse kerk in Capelle a/d IJssel.
Op 22 november waren er leerlingen uit het basisonderwijs te gast in de Tweede Kamer. Zij mochten vragen stellen aan de ministers. Dat was lastig, niet voor de kinderen, maar voor de ministers. De kinderen hadden vragen over de problematiek van onze wereld. Minister Van Gennip was zichtbaar geraakt door een meisje dat vroeg: ‘wat kunnen wij eraan doen als onze ouders de rekening niet meer kunnen betalen’?
Straks is het Kerst. We vieren de komst van Christus die we eens terugverwachten in onze wereld. God kwam in dit Kind naar deze wereld. Het Kind groeide op, werd volwassen en trok met leerlingen door Kanaän. In de evangeliën lezen we over zijn optreden als volwassen man, hoe Hij werd gekruisigd en opstond uit de dood. Wat mij in Kerst intrigeert is dat de eerste verhalen over Hem die van herders en wijzen zijn, die om het Kind staan. Een Kind vertedert altijd. Al is iemand nog zo stug, de aanblik van een baby brengt altijd een glimlach. Tegelijk stelt de aanwezigheid van een kind ook vragen. Hoe zal het met dit kind gaan in deze wereld? Is het er veilig genoeg? Zal er toekomst zijn? De aanblik van een kind doet een appèl op iets anders in ons dan op dat wat we verworven menen te hebben: ons imago, onze buitenkant. Zo ook het kind Jezus stel ik me voor. Zeker in het licht van bovenstaande tekst uit Jesaja. Misschien kijkt het ons wel aan in de kinderen van deze wereld. In Liedboek, zingen en bidden in huis en kerk, werd ik geraakt door het tweede couplet van het Lied van Nicolaos (Lied 745):
Voor het kind dat niet kan spelen,
en geen veilig huis meer kent,
dat geen kans krijgt om te leren,
uitgebuit wordt en miskend;
dat geweld gewoon gaat vinden
en gepantserd verder leeft….
God, behoed al deze kinderen,
dat uw aarde toekomst heeft.
Is Jezus niet naar de wereld gekomen om alle mensen toekomst te geven? En dan niet ergens later in de hemel, maar hier al op aarde? In recht en gerechtigheid? Ik probeerde me de machthebbers van deze wereld voor te stellen en de ontwijkende antwoorden te bedenken die zij zouden geven als dit Kind hen vragend aan zou kijken. Niet alleen de ministers, maar ook Poetin en Zelensky. En vervolgens dacht ik aan uitgebuite moeders, aan innerlijk verwonde en eenzame mensen. Wat zouden zij allemaal lezen in de ogen van dit Kind? Ik had er deze meditatie wel mee vol kunnen fantaseren.
Maar beter is het om zelf te kijken. Welke vragen stelt dit Kind aan mij, aan jou en u: over ons geloof, onze hoop en liefde, onze manier van leven? Misschien stelt een kwetsbaar kind wel scherpere vragen dan een volwassene. Misschien begon Gods initiatief om ons te redden daarom wel gewoon met de geboorte van Zijn Zoon als een kwetsbaar kind. Misschien is het wel heilzaam wanneer we door de vragen van dit Kind in grote verlegenheid worden gebracht. En dan kunnen we alleen nog maar antwoorden: red ons er maar uit!