Ds. R. IJbema ‘tussen hoop en wanhoop’
Op zondag, 10 maart 2024, ging ds. R. IJbema uit Rotterdam-oost voor in De Lichtkring en hij sprak over het thema ‘tussen hoop en wanhoop’ aan de hand van Psalm 88.
Het is nogal een verdrietige Psalm zo begon IJbema. “Mijn enige vriend is de duisternis” zo lezen we in de tekst. De meeste psalmen lopen goed af maar deze niet. Vaak zien we het beeld van iemand in nood die roept naar de Heer die dan redding bracht. In Psalm loopt het slacht af en er vallen 3 zaken op nl.: 1. De omgang met de dood. 2. De eenzaamheid en 3. Gods hand.
De omgang met de dood
De dichter spreekt op een manier alsof hij al dood is. Zo goed als dood eigenlijk. Verloren en overgeleverd. Een zwart gat. Dood als plaats waar men 100% van God verwijderd is. Want los van God is de dood. Is er trouw in de afgrond vraagt de dichter zich af. Maar is hij niet te somber? Wij geloven toch in Jezus Christus die de dood overwon? Is God niet sterker dan de dood? Psalm 16 zegt: “U wijst mij de weg”. Kan dit wel naast elkaar bestaan? God die het licht is van deze wereld tegenover de muur van de dood? Maar ook hier zegt God ik zie je en breng je geluk.’
De eenzaamheid
“Mijn beste vrienden zijn van mij vervreemd” zegt de tekst hetgeen eenzaamheid teweeg brengt. Terug geworpen is hij zonder steun en gezelschap. Maar vrienden kunnen soms niet helpen zo blijkt. Erken je pijn en snap dat dit de werkelijkheid is. Vaak zegt men er is licht aan het eind van de tunnel maar is dit geen dooddoener? Kijk naar Job wiens vrienden een week lang zwijgend bij hem zaten. Vrienden kunnen alles oplossen maar er wel voor je zijn. Wees dus trouw om te zijn wie je bent.
Gods hand
“U hebt mij onder in de kuil gelegd” schrijft de dichter. En: “waarom verstoot u mij?”. Het zijn nogal verwijten aan God die toch liefde is? Wat de dichter hier overkomt is de hand van God en geleidelijk ontstaat er een gesprek tussen hem en God. De dichter lijkt te vragen Heer hoe zit het nu? Maar wat als Hij niet antwoord? Als God het belangrijk vond dat deze Psalm in de bijbel staat dan is er hoop aldus IJbema en is Hij betrokken. Trek het vergelijk maar met Jezus in de hof met Zijn slapende vrienden. Hoe zwart was die dag en hoeveel eenzaamheid ervaarde Hij niet. Was Hij niet letterlijk van God los op dat moment? Was de duisternis op dat moment niet Zijn enige metgezel? Jezus riep het zelfs aan het kruis. Mijn God mijn God waarom heeft U mij verlaten. Is er licht aan het eind van de tunnel? Ja, want als je Jezus, die de dood overwon, volgt door het donker zal het licht aanbreken. Hij is het antwoord op al onze vragen. Als we samen met de dichter deze noodkreten slaan dan antwoord Jezus: ik ben daar en ben met je. Zijn aanwezigheid is doorslaggevend en Hij loopt niet weg. Gelukkig de treurende want ze zullen getroost worden.