Ds. Theunisse ‘mens worden’
Ds. Theunisse, predikant in de Hervormde dorpskerk in Zevenhuizen, opent het laatste kerkblad van het jaar met een overweging over mens worden.
Zie je het voor je: onze koning Willem-Alexander met een grote snoeischaar in zijn hand? Hij is op een zorgboerderij perenbomen aan het bijwerken. Koningin Máxima helpt intussen met het uitmesten van de stallen… Nee, het is niet fictief, al is het alweer een aantal maanden geleden. Elke jaar vindt in maart de grote vrijwilligersactie ‘NLdoet’ plaats. Zelfs de koning en de koningin doen dan mee en staan een dag ‘met hun voeten in de klei’ Met Kerstfeest gaat het ook over zoiets. Maar dan veel groter. God komt ‘met zijn voeten in de klei’. En niet zomaar voor een dagje. Paulus schrijft in een van zijn brieven: Jezus Christus was aan God gelijk. Maar Hij vroeg niet om de hoogste macht en eer voor zichzelf. Nee, Hij gaf zijn hemelse positie op. Hij maakte zich zo onbelangrijk als een slaaf. Hij kwam als mens op aarde. (Filippenzen 2: 6-7)
Kerstfeest wil dat we dieper kijken dan de romantiek van een kindje in de kribbe, knus met een os en een ezel. Echt, zo knus was het allemaal niet. Het was bitter afzien. Maar zelfs om die armoede en ellende gaat het niet in de eerste plaats. Het gaat om Wie het is die daarin geboren wordt. Het gaat om Jezus Christus. Hij heeft zijn hemelse heerlijkheid afgelegd om mens te worden, een dienaar, zelfs een slaaf. Niet alleen met zijn voeten in de klei, maar met zijn hele bestaan in een voerbak. Waarom? Om de veel te hoge takken van onze perenbomen te snoeien met zijn nederigheid. Wij willen zo graag hoog groeien, liefst boven een ander uitsteken: de beste spullen, de meeste likes, de belangrijkste gesprekspartner. Je ziet het in de politiek, op het schoolplein en bij verjaardagsfeestjes. Paulus houdt zijn lezers in bovengenoemd gedeelte juist voor: Jullie moeten jezelf niet beter vinden dan een ander, of opscheppen over jezelf.
Nee, jullie moeten bescheiden zijn, en een ander belangrijker vinden dan jezelf. Denk niet alleen aan jezelf, maar zorg juist voor elkaar. (Filippenzen 2: 3-4) Kom daar in onze tijd eens mee… Nou, dat is precies wat God doet. En dat roept Hij ons niet toe vanaf zijn hoge troon in de hemel. Maar dat maakt Hij allereerst zelf waar in Jezus Christus, in de praktijk. Met Zijn leven, met Zijn woorden, met Zijn daden komt Jezus Christus als een slaaf onze stallen uitmesten. Alle aangekoekte, stinkende troep van hebberigheid, egoïsme en kleingeestigheid komt Hij eruit vegen. Het gaat allemaal in de kruiwagen naar Golgotha. Onder de verfrissende wind van Zijn Geest legt Hij het verse stro van Gods liefde neer, waarin warmte en ruimte is voor anderen en voor jezelf. Zo willen met Kerstfeest twee wonderen tegelijk plaatsvinden. God die mens wordt. En mensen die weer leren mens te worden. Welke takken mag Jezus bij jou snoeien, wat bij jou uitmesten, zodat jij van ‘je troon’ komt om te groeien in waarachtig dienend menszijn?